Όταν ο άνθρωπος δεν προσεύχεται απομακρύνεται από το Θεό.

Αν ασχοληθεί κανείς με το ακαλλιέργητο χωράφι της ψυχής του, θα ξεριζώσει όλα τα αγκάθια των πάθων της και θα φυτέψει στη θέση τους αρετές. Αυτή η εργασία όμως είναι επίπονη και χρειάζεται πολλή θέληση και υπομονή.

– Γέροντα, να μας λέγατε πρακτικά πώς γίνεται η εργασία αυτή;

– Να προσπαθεί κανείς κάθε μέρα να τοποθετεί μέσα του κάτι το πνευματικό, το οποίο θα απωθεί κάτι το κοσμικό και αμαρτωλό, και έτσι σιγά-σιγά θα απεκδυθεί τον παλαιό άνθρωπο και στη συνέχεια θα κινείται ελεύθερα στον πνευματικό χώρο.

Να τοποθετήσει κανείς άγιες εικόνες στη μνήμη του αντί αμαρτώλες. Να αντικαταστήσει τα τραγούδια με ψαλμωδίες και τα κοσμικά περιοδικά με πνευματικά βιβλία.

Αν ο άνθρωπος

δεν ξεκόψει από οτιδήποτε κοσμικό και αμαρτωλό

και δεν έχει επικοινωνία με τον Χριστό, με την Παναγία,

με τους Αγίους, με την θριαμβεύουσα Εκκλησία,

και δεν αφεθεί τελείως στα χέρια του Θεού,

δεν μπορεί να αποκτήσει την πνευματική υγεία.

Όταν κανείς

αφήνει τα πνευματικά,

αν δεν κάνει έστω και

λίγες μετάνοιες,

κανένα κομποσχοίνι,

μετά αγριεύει.

Δουλειές μπορεί να κάνει, προσευχή όμως όχι.

Όταν ο άνθρωπος δεν

προσεύχεται,

απομακρύνεται από τον Θεό

και γίνεται σαν το βόδι·

δουλεύει, τρώει, κοιμάται.

Και όσο απομακρύνεται από τον

Θεό,

τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα

πράγματα.

Ψυχραίνεται η καρδιά του,

και ύστερα δεν μπορεί καθόλου να προσευχηθεί.

Για να συνέλθει,

πρέπει να μαλακώσει η καρδιά του,

να πάρη στροφή μετανοίας,

να συγκλονισθεί.»

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ