O κάθε άνθρωπος δίνει μέσα του μεγάλες μάχες....
Τις ξέρει μόνο εκείνος και ο Θεός. Κανείς άλλος. Οι περισσότεροΙ κρίνουν τον άλλον διότι με αυτόν τον τρόπο θα νιώσουν καλύτερα. «Είδες ό άλλος έχει αυτό είναι λάθος εκείνο, οπότε εγώ είμαι σε καλύτερη πνευματική κατάσταση. Πρώτον διότι βρήκα το λάθος στον άλλον και δεύτερον που δεν το κάνω εγώ». Όλες οι μάχες ΣΕ όλες τις μορφές των σχέσεων είναι μία τέτοια τραγική κατάσταση: Πως θα πατήσω στα λάθη του άλλου για να ανέβω και να νιώσω καλύτερα.
Οι επιλογές μας είναι σεβαστές και ελεύθερες αλλά τις κάνουμε με λάθος κριτήρια. Ζούμε για τον κόσμο και για τα λεγόμενα «συννεφάκια» που μας έχουν εμποτίσει από παιδιά, αντί να δούμε τις πραγματικές μας δυνάμεις και δυνατότητες, μέσα πάντα από την προοπτική της αιωνιότητας.
Αγωνία και άγχος για να πάρουμε ένα πτυχίο, να βρούμε την καλή δουλειά, να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να τα παντρέψουμε, να μας κάνουν εγγόνια για να δώσουμε αξία στον εαυτό μας και να πούμε ότι κάτι κάναμε. Αν δεν κάνεις κάτι από όλα αυτά, αν δεν επιλέξεις κάτι από αυτά ή μερικά από αυτά τότε είσαι «ο αποτυχημένος της κοινωνίας». Αν κάποιος σε ρωτήσει κάτι από τα παραπάνω και απαντήσεις αρνητικά πχ «Δεν παντρεύτηκα» τότε θα λάβεις την απαξίωση του άλλου, ότι τελικά σαν κοινωνικό ον απέτυχες. Η κοινωνία έχει κάποια «συννεφάκια» που πρέπει να τα εκπληρώσεις για να πάρεις το πράσινο φως και να σε λάβουν σοβαρά υπόψιν. Διαφορετικά είσαι ο κακομοίρης. Κρίνουμε τον άλλον χωρίς να ξέρουμε τι συμβαίνει μέσα στις σελίδες της ιστορίας του. Πολλές από αυτές είναι γραμμένες με δάκρυα και ιδρώτα, με προσπάθεια και εξαντλήση.
Σεβόμαστε κάθε άνθρωπο και τις επιλογές του. Τίποτα από τα παραπάνω αν δεν τα κάνει κάποιος, δεν θεωρείται αποτυχία. Υπάρχουν άνθρωποι που τα έκαναν όλα αυτά τυπικά και πλέον σε μεγάλη ηλικία είναι άδειοι. Το θέμα δεν είναι να εκπληρώσεις «κοινωνιολογικά συννεφάκια» αλλά να είσαι συνειδητοποιημένος για το τι θες να κάνεις και να έχεις και τα κότσια να κρίνεις τον εαυτό σου αν κάνεις για αυτό που επιθυμείς.
Όλη αυτή η πίεση οδηγεί σε πολλά ψυχοσωματικά προβλήματα. Για να το πούμε πιο απλά, πας να βάλεις ένα κομμάτι παζλ σε θέση που δεν ταιριάζει. Το πιέζεις, με αποτέλεσμα να σπάει και να χαλάσει και το κομμάτι και η εικόνα.
Πόσοι άνθρωποι παντρεύτηκαν έκαναν παιδιά αλλά είναι δυστυχισμένοι ; ‘
Πόσα πετραχείλια έχουν πάνω τους ερωτήματα όπως : «Και τι κατάλαβα πάτερ; Έκανα έναν τυπικό γάμο απλά για να κάνω οικογένεια αλλά δεν είμαι ευτυχισμένος».
Έχουμε λίγο χρόνο και αυτός δεν ξέρουμε πότε θα λήξει. Δεν υπάρχει λόγος να πιεστούμε ιδιαίτερα για να ικανοποιήσουμε τον κόσμο.
Να κάνω αυτό που θέλω αλλά να μπορώ να το κάνω και να μην το κάνω για το «φαίνεσθαι», αλλά να το κάνω με όλο μου το «είναι».
Και θα ρωτήσεις ο Θεός που είναι σε όλα αυτά…
Εκεί που θα τον έχεις τοποθετήσει. Όπου τον βάλεις τον Θεό, εκεί θα μείνει διότι είναι ευγενής και μας σέβεται.
Θα Τον βάλεις οδηγό στη ζωή σου ή θα τον αφήσεις στην άκρη και θα τον καλείς όποτε σε συμφέρει; Άσε λοιπόν τα «συννεφάκια» του κόσμου, ψάξε τον ήλιο της δικαιοσύνης και μην κρίνεις κανέναν διότι αυτή η εξουσία ανήκει σε Άλλον.
Καλές φωτοσυνθέσεις . . .
π. Σπυρίδων Σκουτής
Πηγή euxh.gr
