Σαν να σείστηκε ολόκληρο το εκκλησάκι!

Όταν βλέπαμε τον Γέροντα ότι είναι στενοχωρημένος, δεν του μιλούσαμε, μόνο κάναμε τρεις μετάνοιες, φιλούσαμε το χέρι του και φεύγαμε.

Όταν έμπαινε στην εκκλησία, έκλεινε την πόρτα, να μη μπούμε και εμείς, για να είναι μόνος με μόνο τον Θεό και τους αγίους…

Ένα απόγευμα, μας έλεγε η γιαγιά – η μάνα Αργυρώ – ενώ βρισκόταν μέσα στο εκκλησάκι, άκουσε πολύ δυνατό φτερούγισμα.

Ήταν τόσο έντονος ο θόρυβος, σαν να σείστηκε ολόκληρο το εκκλησάκι και φοβήθηκε πάρα πολύ.

Έτρεξε κοντά στον Γέροντα κατατρομαγμένη και εκείνος ήρεμος της είπε:

– Ζήτα τον παράδεισό σου, μάνα, ζήτα. Ήρθε ο Τίμιος Πρόδρομος κοντά σου και εσύ τόσο φοβήθηκες;

Ο Γέροντας αγαπούσε πάρα πολύ τον άγιο Μήνα.

Μας έλεγε συχνά:

«Κάθε μέρα τον βλέπω με το άσπρο του άλογο, που γυρνάει εδώ γύρω-γύρω στα βουνά και μας φυλάγει».

Άγιος Γεώργιος ο Καρσλίδης