Από τό φόβο καί τήν ὀδύνη στή χαρά καί στήν εὐφροσύνη

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Ὅσο κανείς ἀσκεῖται, τόσο ἀναγνωρίζει τήν ἀδυναμία του. Καί ὅσο ἀναγνωρίζει τήν ἀδυναμία του, τόσο πλουτίζει σέ ταπείνωσι καί κατάνυξι. Καί ὅσο ἀποκτᾶ ταπείνωσι καί κατάνυξι, τόσο φωτίζεται ἡ διάνοιά του καί διαπιστώνει ὅτι χωρίς τόν Κύριο δέν εἶναι τίποτα καί δέν ἔχει τίποτα.

Μέχρι νά γνωρίσης τελείως τόν ἑαυτό σου, μέχρι νά διαποτισθῆ ἡ ψυχή σου μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ, μέχρι νά φωτισθῆ ὁ νοῦς σου, μέχρι νά καθαρθῆς ἀπό τά πάθη, μέχρι νά συμφιλιωθῆς μέ τόν Θεό, μέχρι νά ἑνωθῆς ὁριστικά μαζί Του, μέχρι τότε εἶναι ἀδύνατο νά ζῆς χωρίς τή θλίψη, χωρίς τόν φόβο καί χωρίς τήν ὀδύνη. Ὅταν ὅμως ἑνωθῆς μέ τόν Θεό, ὁ φόβος καί ἡ ὀδύνη θά μεταβληθοῦν σέ χαρά καί εὐφροσύνη ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.