Ἡ Παναγία ὡς καταφυγή μας.

Μητροπολίτη Λεμεσοῦ Ἀθανασίου

Ἡ Παναγία μητέρα μας εἶναι γλυκιά παρηγοριά, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Παΐσιος. Κι εἶναι γλυκιά παρηγοριά κάθε ἑνός ἀνθρώπου πού ἔχει ἀνάγκη. Σέ κάθ᾽ ἕνα ἡ Παναγία εἶναι δίπλα του καί κανένας δέν τήν ἐπικαλέστηκε καί δέν πῆρε τή βοήθειά της.

Ἀναφέρει στήν αὐτοβιογραφία του ὁ ἅγιος Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος, πού ἔζησε τόν 12ο αἰ. στήν Κύπρο, τό γεγονός πού τοῦ συνέβη, ὅταν λάξευε τήν «ἀνωτέρα Σιών», το ἀσκητήριό του, πού εἶναι πάνω ἀπό την ἁγία ἐγκλείστρα πού ἐπισκεπτόμαστε σήμερα. Ὅταν σκάλιζε ἐκεῖνο τόν γκρεμό πού ἦταν πενήντα πήχεις βάθος, ξεκόλλησε ἕνας βράχος, ἔπεσε πάνω του καί τόν ἔριξε στον γκρεμό. Πρίν ἐκσφενδονιστεῖ στόν γκρεμό, ὁ ἅγιος φώναξε, «Δέσποινα βοήθησον». Παναγία μου βοήθα με. Καί γράφει μετά: «το κατεπεῖγον τῆς ἀνάγκης δέν μέ ἄφησε να φωνάξω πρῶτα, Δέσποτα βοήθησον, Χριστέ μου βοήθα με, ἀλλά μοῦ ἦρθε αὐθόρμητα, Παναγία μου βοήθα με». Καί αὐτό δέν εἶναι παράξενο καί παράδοξο, διότι ὁ Δεσπότης Χριστός μᾶς ἔδωσε τή Δέσποινα Θεοτόκο, τήν Κυρία Θεοτόκο, τή μητέρα Του, ὡς καταφυγή καί προστασία καί βοήθειά μας.