Σήμερα είσαι εσύ, αύριο εγώ.

«..Σήμερα είσαι εσύ, αύριο εγώ.

Τώρα σφάλλει ο ένας, σε λίγο ο άλλος.

Όπως κάθε στιγμή ο Θεός είναι διαθέσιμος να μας συγχωρεί, έτσι κι εμείς να συγχωρούμαστε μεταξύ μας.

Κι εμείς να κλάψουμε και να θρηνήσουμε και να λυπηθούμε και να συμπονέσουμε και να παρακαλέσουμε τον Θεό για το σφάλμα του αδελφού μας.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αρετή.

Όσες αρετές κι αν έχεις, όσα καλά έργα και προσευχές και αγαθοεργίες κι αν κάνεις, όλα τα υπερβαίνει, εάν πεις ένα λόγο:

Θεέ μου, συγχώρεσε τον αδελφό μου για ότι μου έκανε».

(Αγίου Ανθίμου του εν Χίω)