Αυτοκράτορας του εαυτού του..

Σε κάποιο μοναστήρι, ένας έμπειρος γέροντας-ηγούμενος είχε αναθέσει σε έναν νεαρό μοναχό, τη διακονία του μάγειρα.
Ο μοναχός δέχτηκε με ευχαρίστηση τη διακονία αυτή και μεριμνούσε έτσι για την σωματική υγεία των μοναχών του μοναστηριού, μαγειρεύοντας όσο μπορούσε καλύτερα τα διάφορα φαγητά.
Κάποια μέρα, ο ηγούμενος έκανε μια επιθεώρηση στο μοναστήρι και όπως ήταν φυσιολογικό πέρασε και από το μαγειρείο. Εκεί συνάντησε τον νεαρό μοναχό και του έδωσε τα εύσημα για το ωραίο και το καλό φαγητό που φτιάχνει καθημερινώς. Μάλιστα στο τέλος της συζήτησης, του λέει ο ηγούμενος:
– Σου εύχομαι να γίνεις και διάκος!
Ο νεαρός μοναχός του απάντησε με κάποια αφέλεια, λέγοντάς τον:
– Μόνο;
– Άντε και παππάς, συμπλήρωσε ο ηγούμενος.
– Μόνο γέροντα;
– Δηλαδή θέλεις να γίνεις και ηγούμενος; – Μόνο γέροντα;
Ο ηγούμενος σκέφτηκε να συνεχίσει να τον δοκιμάζει στα αξιώματα για να δει, που θα καταλήξει το θέμα και του λέει:
– Άντε να γίνεις και Επίσκοπος ή και Πατριάρχης!!!
– Μόνο γέροντα;
– Δηλαδή πνευματικό μου παιδί, τί θέλεις να γίνεις;
Και ο νεαρός μοναχός του απάντησε:
– Εγώ γέροντα θέλω να γίνω αυτοκράτορας!
– Και πώς θα γίνεις αυτοκράτορας, αφού είσαι μέσα σε ένα μοναστήρι και όχι στον κόσμο, τον ρώτησε με απορία ο ηγούμενος.
– Γέροντα δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας με την κοσμική έννοια της εξουσίας, αλλά θέλω να γίνω αυτοκράτορας, ώστε να μπορώ να ελέγχω και να εξουσιάζω τον εαυτό μου!
Ο ηγούμενος θαύμασε την απάντηση του υποτακτικού του και του έβαλε μια μεγάλη εδαφιαία μετάνοια!
Έτσι είναι! Ο άνθρωπος πρέπει να γίνει αυτοκράτορας του εαυτού του και για να το πετύχει αυτό, πρέπει να απαλλαγεί από τα πάθη του.

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα